Exercising Compassion
EXERCISING COMPASSION activeert gevoeligheden door afstand te nemen van individuele acties en te focussen op collectieve praktijken. Mode geeft vaak de voorkeur aan individuele behoeften en onmiddellijke voldoening boven langdurige relaties. Door geconfronteerd te worden met ons lijden dat wordt veroorzaakt door de gevolgen van deze egocentrische industrie, omarmt deze ontmoeting collectieve praktijken en vraagt ze om te zorgen. Het gaat de diepte in en activeert verschillende emotionele reacties en ervaringen. Mode wordt zo een middel en een medium dat ons met elkaar verbindt door gezamenlijk te delen en te maken. Om medeleven te tonen, nodigen we je uit om openlijk gevoelens van confrontatie en ongemak te omarmen en verschillende realiteiten te belichamen.
Nieuw Werk
Santiago Útima, Siviwe James, Widi Asari en Riyadhus Shalihin
bodies that make, bodies that consume, 2022.
Santiago Útima, Siviwe James, Widi Asari en Riyadhus Shalihin ontmoeten elkaar in februari van dit jaar nadat ze zijn geselecteerd via de Open Call for Contributors. Speciaal voor Exercising Compassion ontwikkelen zij dit gezamenlijk werk voor de tentoonstelling. Het werk is het resultaat van vier maanden co-creatie in een volledige digitale omgeving. Gedurende dit proces hebben ze uitdagingen ervaren op het gebied van grote tijdsverschillen, taalbarrières en het vinden van raakvlakken tussen praktijk en theorie. Kom meer te weten over de co-ontwerpers in de persoonlijke werken die in de tentoonstelling getoond worden.
bodies that make, bodies that consume kijkt naar de materiële restanten van de industrie als de waarheid van de arbeiders, de diepgewortelde leegtes van textiel en de arbeidsomstandigheden van kleding makers. Restanten worden ontheemde herinneringen, sporen van bewijs en ruïnes verbonden aan het proces van industrialisatie van landen in het zuidelijk halfrond: Colombia, Zuid-Afrika en Indonesië. Het zijn bewijzen dat industrialisatie en buitensporige (zo niet onmenselijke) arbeidsomstandigheden bij lokale volkeren hebben gefungeerd als een vorm van kolonisatie van land/lichamen/omgevingen en ervaringen. De co-creators hopen de kloof te overbruggen tussen ‘de handen die maken’ en de ‘lichamen die consumeren’ met de wens om de verschillende emotionele en fysieke situaties die arbeiders moeten doorstaan, aan te pakken.